Zelfliefde en loopbaan – thuiskomen bij jezelf

Houden van jezelf was iets waar ik in mijn leven veel mee gevochten heb. Simpelweg: ik voelde het niet. Het is niet iets wat bij mij thuis met de paplepel werd ingegoten.

Ik heb een vriendin, al jaren, zij sprak hier veel over met mij. Maar zelfliefde bleef voor mij een abstract begrip. Iets wat ik niet goed wist hoe ik kon – of wilde – inbedden in mezelf.

Geen zelfliefde, geen richting

Op het gebied van werk wist ik van jongs af aan niet goed wat ik wilde. Waar ik goed in was. Waar ik voor wilde gaan. Waar ik kon groeien en bloeien.

Ik begon met een administratieve opleiding – volgens mijn moeder altijd kans op werk. Het bleek helemaal niets voor mij. Maar ik maakte het wel af, en koos daarna voor een opleiding tot doktersassistente.Tijdens mijn laatste stage, in een huisartsenpraktijk in Cuijk, werd ik gemotiveerd om naar het HBO te gaan. Mensen die 100% in me geloofden.

Er was nog geen HBO-opleiding in dat vak, dus het werd HBO-verpleegkunde, de duale variant. Ook dit bleek uiteindelijk niet mijn pad – maar opnieuw maakte ik het af. Ik ging werken in de gehandicaptenzorg. Fijne collega’s, fijne doelgroep.

Maar ik leefde vanuit waardering van buitenaf. Ik cijferde mezelf weg. Ik wist niet wie ik was. Geen liefde voor mezelf – dus ook geen verbinding met mezelf.

De weg van burn-out naar bloei

Soms moet je heel wat seizoenen draaien in je leven om tot jezelf te komen. Ik in ieder geval wel. Noem je dat dan een laatbloeier? Zo voelt het wel.

Ik was 44 in 2019, toen ik een burn-out kreeg die voelde als een vulkaanuitbarsting. Geen klein straaltje lava, maar een vuurspuwende draak. Angstaanvallen. Paniekaanvallen. Niet meer kunnen slapen. Nacht na nacht gitzwart.

Het lelijkste cadeau dat ik ooit kreeg – maar midden in dat lelijke cadeau zat een zaadje. Dat zaadje heette: zelfliefde.

Jep. I learned it the hard way. Maar dat is soms mijn leerweg: hard genoeg vallen om het te voelen, en toch ook altijd weer opstaan.

Thuiskomen bij mezelf

Nu, zes jaar later, ben ik sinds 2019 zelfstandig coach. Een plek waar ik groei, bloei en nog lang niet klaar ben. Zelfliefde is nu een wezenlijk onderdeel van wie ik ben. Omdat ik mezelf heb geaccepteerd, omarmd en ben gaan waarderen – kan ik ook anderen oprecht liefhebben. Liefde die kosteloos is. Warm. Integer. Respectvol. En nieuwsgierig. Naar de ander. En ook naar mezelf.

In mijn werk mag ik niet alleen meelopen op het gebied van werk, maar vooral ook op het gebied van groei. Niet in een ‘rupsje-nooit-genoeg’-stijl. Maar in de zin van: thuiskomen in jezelf.

Voel jij ook dat het tijd is om thuis te komen bij jezelf?I